بودن..

زندگی پرواز است..

زمین..خونه ی توست..

تو همواره ز من ,آسمان می خواهی..

آسمانی که درآن..

دل اگر بارانی..

یا که در پائیز است..

یا زمستان..به دلش سردی داد..

باز هم با من..

یا نوازش هایم..

یا که نه آغوشم..

گرچه تن.. سوخته ..اما سرشار..

از همه احساسی..

که به دل راه میداد..

وبه آن.. دل می بست..

گرچه من آنم..

اینچنین پابندم .. 

به هر آن لحظه ی خویش..

اینچنین پابندم..

که به عمرش همه روز..

زندگانی بخشم..

من تو را خواهانم.. 

.....